Montaż systemu

Temperatura otoczenia

Montaż płyt za pomocą kołków lub śrub nie wymaga specjalnej temperatury. Zastosowanie materiałów dodatkowych takich jak: klej do wklejania płytek uzupełniających, fuga dekoracyjna – powinno odbywać się w temperaturach dodatnich.

Powierzchnia ściany

Nierówność ściany niższa lub równa 1 cm nie wymaga korekty.
W promieniu 1,2 m można mocować płytę.
Nierówność od 1 ÷ 4 cm powinna być wyrównana.
Małe powierzchnie wypukłe należy ściąć, małe powierzchnie wklęsłe należy wyrównać tynkowaniem.

Ościeże i krzywizny

Przy renowacji, jeżeli ościeże i krzywizny mają być zaizolowane, należy skuć tynk z krawędzi ościeży. Jeżeli nie jest wymagana izolacja ram, wystarczy jedynie ściąć piankę poliuretanową z płyt kątowych, aby nie dopuścić do styku ze skrzydłami okna.

Parapety okienne

Przy renowacji parapety okienne powinny być zmienione zgodnie ze sztuką budowlaną.Przy budynkach nowo budowanych parapety okienne powinny być zaprojektowane zgodnie z systemem.

Zaznaczanie linii montażu

Pierwszy rząd płyt zaznacza się za pomocą sznurka i poziomicy, aby w ten sposób wyznaczyć i skontrolować linię poziomą układania płyt.

Uwaga

Mocowanie systemu rozpoczyna się od narożników głównych budynku.
Płyty i narożniki mocuje się do ścian za pomocą specjalnych kołków rozporowych lub śrub, bez użycia jakichkolwiek środków klejowych.

Montaż narożników głównych

Płyty narożnikowe posiadają fabrycznie osadzone kotwy pod kołki rozporowe. Przykręca się do ścian naprzemiennie, stosując 2 x 3 kołki rozporowe lub 2 x 3 śruby.

Mocowanie pierwszej płyty

Płyty fasadowe posiadają fabrycznie osadzone kotwy pod kołki rozporowe.
Płytę przykręca się do ściany stosując 9 specjalnych śrub lub kołków o odpowiedniej długości.

Typ „cała cegła” oznacza bok płyty, na końcach której są 2 całe cegły.
Typ „pół – cegły” oznacza bok płyty, na końcach której są 2 pół – cegły lub 2 rezerwy na cegły.

Uwaga

Należy zwrócić uwagę aby kołki zostały umieszczone w tulei na odpowiedniej głębokości (patrz zdjęcie nr.1). Jest to konieczne w celu zapewnienia stabilności systemu.

Powrót na górę

Podstawowe zasady montażu systemu:

Zasada Pierwsza:
Łączenie płyt powinno być zawsze zrobione „brzegami” tego samego typu.

Zasada Druga:
Przy pionowym ułożeniu płyt – spoiny pionowe powinny być teoretycznie na tej samej linii (za wyjątkiem pierwszych spoin w kącie okna lub w kącie elewacji).

Rozpoczęcie montażu

1. Montaż rozpoczyna się od płyt narożnikowych na elewacji.

2. Montaż na powierzchni bieżącej

a) spoina przesunięta

b) spoina biegnąca

Montaż wokół okna z narożnikiem

1. Uciąć ostatnią płytę z wieloma „pół – cegłami” w taki sposób, aby rzędna „a” zawarła się między 125 a 240 mm na kąt. ( „pół – cegła” a „cała cegła” ) Otworzyć „pół – spoiny” i rezerwy. Umocować ostatnią płytę.

2. Wybrać odpowiedni typ płyty narożnikowej zgodnie z zasadą pierwszą. Uciąć narożnik do dorównania. Jeżeli zachodzi potrzeba, wywiercić bezudarowo dodatkowe otwory na umocowanie narożnika. Otworzyć „pół – spoiny”.

Przykłady różnych sytuacji, które mogą się zdarzyć w trakcie montażu:

Rozmiary dokładnie pasują

Spoiny nie wypadają w jednej linii.

Skrajny przypadek braku wyrównania

W tym przypadku należy zrobić poprawkę trzech cegieł.

UWAGA: Jeżeli płyta do przycięcia ma bardzo małą szerokość ( np. „pół – cegła” ), należy przyciąć jedną cegłę na poprzedniej płycie, aby można było wstawić szerszy kawałek.

Montaż na poziomie nadproża okna.

Przed pokazaniem ostatniego elementu kąta pionowego, należy przystąpić do montażu płyt kątowych przeznaczonych do obudowy nadproży. Położyć tymczasowo pierwszy element, aby ocenić jak się on ułoży w stosunku do linii płytek cegieł.

W celu polepszenia estetyki elewacji, zalecamy wyrównać, a więc uciąć część elewacji tak, aby górna krawędź została wyrównana ze spoinami poziomymi przylegających płyt. Nie należy ucinać powyżej wysokości jednego rzędu cegieł. Należy też pamiętać o odtworzeniu „pół – spoiny” na elemencie nadproża.

Po wyjęciu kąta należy przystąpić do jego ostatecznego umocowania. Należy uważać, aby ułożenie płytek w stosunku do pionowej linii rozcięcia było identyczne z każdej strony okna. Aby dać efekt nadproża „wysuniętego” można umocować na elewacji, od strony płyty kątowej – małą, dopasowaną część wyciętą.

Przygotować i umocować wycięcie kąta otworu okiennego.

Zakończenie montażu: poprawki na płytkach.

Może się zdarzyć, że nie będzie można zastosować się do obu podstawowych zasad.

Przykład:

Wziąść wymiar B (brzeg płytki na krawędzi narożnika)

Uciąć płytę z B/3 począwszy od połowy spoiny. Uciąć narożnik( B/3 – pół spoiny ) od krawędzi. Przygotować wycięcie płyty na szerokość B/3 (pierwsza zasada)

Odtworzyć połowy spoin i rezerwy, a następnie wstawić wycinek płyty z odtworzonymi rezerwami.

Umieścić płytki łączące dopasowane do zarezerwowanych miejsc.

Powrót na górę

Fugowanie.

Może być wykonane według dwóch metod:
1. Metodą tradycyjną na żelazo ze spoiną dla wszystkich rodzajów płytek klinkierowych.
2. Metodą posadzkarzy na gładkich płytkach klinkierowych.
Zaleca się rozpoczęcie fugowania od góry. Przy fugowaniu specjalną zaprawą konieczne jest przestrzeganie instrukcji podanej na opakowaniu. Fuga jest pół – suchą masą twardniejącą po wciśnięciu w szczeliny między płytkami. Ewentualne zabrudzenia płytek nie powodują uszkodzeń powierzchni i są łatwe do usunięcia miękką szczotką.